INTEGRACJA SENSORYCZNA

to proces neurologiczny organizujący wrażenia płynące ze wszystkich zmysłów w taki sposób, by mogły być użyte do celowego działania. W procesie tym informacje otrzymane ze zmysłów mózg segreguje, rozpoznaje, interpretuje, łączy ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami odpowiadając prawidłową reakcją adaptacyjną. Dzięki temu dzieci rozwijają się prawidłowo.

Dysfunkcje integracji sensorycznej wpływają na uczenie się, zachowanie i rozwój społeczno-emocjonalny dziecka.

Metoda integracji sensorycznej przeznaczona jest przede wszystkim dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym o prawidłowym rozwoju, które doświadczają problemów w codziennym funkcjonowaniu. Adresatami metody są także dzieci z wyzwaniami i zakłóceniami rozwojowymi, dla których terapia SI będzie terapią wspomagającą.

Rozpoczęcie terapii poprzedzone jest dokładną diagnozą dziecka opartą na wnikliwym wywiadzie z rodzicem, Testach Południowo-Kalifornijskich (SCSIT), Obserwacji Klinicznej oraz uzupełniającymi narzędziami badawczymi. Na tej podstawie zostają stworzone: pisemna diagnoza oraz indywidualny plan terapii. Rodzice otrzymują wskazówki i porady, wspomagające proces terapeutyczny dziecka.

Terapia SI ma postać "naukowej zabawy" 

Podczas terapii dziecko nie ćwiczy konkretnych umiejętności lecz poprawiając integrację sensoryczną wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tych umiejętności. Umiejętności pojawiają się w sposób naturalny jako konsekwencja poprawy funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Głównym zadaniem terapii SI jest dostarczenie kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych poprzez różnorodne aktywności, które w efekcie przyniosą zmiany w zachowaniu dziecka.